2011 Eylülü'nden bu yana Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi'nde çalışıyorum. Adaya ilk kez 2008'de bir haftalığına sergi için geldiğimde, bir gün burada yaşayacağım aklımın ucundan geçmemişti elbette. Kıbrıs'a Ankara'dan geldik. Ben Hacettepe'den istifa ettim, eşimse reklam ajansını kapattı. Biz büyük şehirlerde bir gün bir ege kasabasına yerleşme hayali ile sektörün acımasız çarkları arasında dönen insanların emeklilik hayallerini, emekli olmadan gerçekleştirdik. Evet burası bir ege kasabası değil, hatta yaşadığımız Lefkoşa'da deniz bile yok ama adayı, ada kültürünü çok sevdik. Burada yaşamın yavaşlığını, insanların rahatlığını, naifliğini seviyoruz. Güvenli bir ortamda, strese girmeden yaşıyor, küçücük adada deliler gibi gezip duruyoruz.
Benim bu blogu hazırlarken amacım, Kıbrıs'ın sıkıcı olmadığını, aksine ne kadar cazip ve güzel bir ülke olduğunu anlatmaktı. Bir de, Kıbrıs'ta yaşam üzerine derli toplu, rehber niteliğinde bir kaynak oluşturabilmekti. Geziyoruz, yani ada halkının elin üzerinden süzülen su gibi şivesiyle, "gezdiririm gendi gendimi" diyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder